REGELDRIFT

Overal om ons heen zien we nieuwe bewegingen ontstaan. De oude structuren die ontstonden tijdens de industriële revolutie zijn zeker van nut geweest, maar hebben voor organisaties als woningcorporaties hun beste tijd gehad. We zijn doorgeschoten in regel- en proceduredrift. Alles ligt in detail vast en zo hopen we de wereld om ons heen minutieus te kunnen beheersen.

We doen hiermee niet alleen onszelf maar vooral ook die ander – de huurder – tekort.

DOEN WAT ECHT NODIG IS

Blijven we vasthouden aan het oude, dan missen we op een gegeven moment de boot. Dan missen we de aansluiting met de samenleving. Met onze samenwerkingspartners, onze medewerkers, collega’s en met de doelgroep: de huurders. Ik pleit voor een terugkeer naar de bedoeling en meer voor eigenaarschap. Doen wat echt nodig is en ruimte durven pakken als het anders kan.

Het werken in dienstbaarheid voor de huurder moet weer een ambacht worden. Dat vraagt om andere kwaliteiten. Regels, procedures, processen, controles leveren veel werkdruk op, maar ze zijn ook wel handig om achter te verschuilen. Loslaten is eng. Een vraag oplossen met een procedureel antwoord, is makkelijk. Achterhalen waarom de vraag gesteld wordt, vereist een andere instelling en aanpak.

MENSEN(WERK)

Of corporaties over 50 jaar nog in deze vorm bestaan, is maar helemaal de vraag. Hier gaan ongetwijfeld verschuivingen plaatsvinden. Maar hoe de branche in de toekomst ook vorm krijgt, het kan naar mijn mening niet anders dan vanuit verbinding vormgegeven worden. Het verhuren van een betaalbare woning – het bieden van één van de belangrijkste levensbehoeftes – gaat over mensen(werk).

Dus laten we weer meer oog krijgen voor die mens. Voor zijn wensen, angsten, vragen. En laten we het vooral weer zelf gaan doen. Zonder al te veel inmenging van directeur, manager of teamleider. Gewoon met collega’s die weten wat nodig is, de ruimte krijgen en durven aan te pakken.